ქართული ლიტერატურა: კოლონიზაცია, მოდერნიზაცია, ახალი პარადიგმები

Abstract

XIX საუკუნის დასაწყისიდან დღემდე საქართველოს სინამდვილეს, და საკუთრივ ლიტერატურულ სინამდვილესაც, აერთიანებს სამოდელო ხასიათის, მდგრადი, მკვეთრად გამოხატული პარადიგმული ნიშნები, რომლებიც განაპირობებს ამ ისტორიული და კულტურული პერიოდის მთლიანობას და, შესაბამისად, ლიტერატურულ-კულტურული პროცესების ერთიანობაში კვლევის აუცილებლობას. ეს ნიშნებია: მოდერნულობა (ამ ტერმინის პოსტმედიევალური გაგებით), აღმოსავლური ქვეყნების პოლიტიკური და, შესაბამისად, კულტურული გავლენების დასასრული, რუსული კოლონიზატორული გავლენა (სხვადასხვა ფორმით - საკუთრივ კოლონიურ და პოსტკოლონიურ პერიოდშიც), ევროპული კულტურისადმი ინტერესი და, გარკვეულ ეტაპებზე, დასავლურ კულტურულ სივრცეში ინტეგრირების ნათლად გამოხატული მიზანი