ზღაპრის გმირი - უთვისობო კაცი

Abstract

მკითხველი მიჩვეულია, რომ მხატვრულ ნაწარმოებში (თვით უკიდურესად პირობითსა და ალეგორიულშიც კი, ვთქვათ, იგავ-არაკში) პერსონაჟს ჩანასახოვან დონეზე მაინც უნდა ჰქონდეს ხასიათი თუ არა, ყოველ შემთხვევაში, რაღაც პიროვნული თვისება (სიკეთე ან სიბოროტე, სიძუნწე, სიბრიყვე და ა.შ.), რომელსაც იგი რაიმე მოტივაციის გარეშე ვერ შეიცვლის. მაგალითად, თუკი ნაწარმოების დასაწყისში პერსონაჟი ბუნებით კეთილი არსებაა, არ შეიძლება რომელიღაც ეტაპზე იგი ბოროტების განმასახიერებლად მოგვევლინოს ისე, რომ მისი გაბოროტების მიზეზი დამაჯერებლად ახსნილი თუ არა, ნახსენები მაინც არ იქნეს.